Bluff poker of the Belgian Defense Staff?

In this article Jo Coelmont advocates the Belgian Defence staff is not playing any bluff poker as suggested in an article published earlier by the De Standard, on the contrary is proposing to political leadership some drastic, however indispensable,  measures  to safeguard the basic conditions for success for any future  “Strategic  Plan for the Belgian Armed Forces” considered at this very moment.
This article is available in Dutch only.
This commentary appeared in De Standaard, 2 April 2015.under the title:  Blufpoker van de legertop?

(Photo credit: Antonio Ponte, Flickr)

*****

Blufpoker van de legertop?

Dat die budgettaire krapte tot politieke keuzes noopt, vindt ook JO COELMONT.
Met het rapport over zijn werkingsmiddelen wil de defensiestaf allerminst bluffen, maar een basis voor het noodzakelijk debat voorzien.

02 april 2015 | Jo Coelmont, Brigadegeneraal b.d., verbonden aan het Egmont Instituut

Business as usual? Zelfs als het budget vanaf 2017 toeneemt, moeten harde beslissingen worden genomen om Defensie leefbaar te houden
Heeft Defensie zich bezondigd aan blufpoker in haar document ‘De Belgische defensie van de toekomst: Horizon 2030’, ­zoals in deze krant geschreven werd (DS 31 maart) ?

Op vraag van minister van Defensie Steven Vandeput (N-VA), schetst de legertop daarin vier scenario’s. In de eerste drie wordt uitgegaan van een budget dat wordt verankerd op 0,5 procent van het bbp. In elk van deze scenario’s – of nu de landmacht, de luchtmacht of de marine wordt doodgeknuffeld – is de conclusie dat dit neerkomt op stervensbegeleiding voor Defensie in haar geheel.

Dit is geen verrassend nieuws, al zeker geen blufpoker, maar een droge analyse van drie varianten binnen eenzelfde budgettaire enveloppe. Een dergelijke analyse is nooit overbodig.

In een vierde scenario wordt er uitgegaan van een budget dat vanaf 2017 langzaam stijgt, om in 2030 af te ronden op 1,35 procent van het bbp. Is dit een ongehoord hoog percentage zoals gesuggereerd? Niet echt. Dit komt neer op het gemiddelde dat de Europese lidstaten van de Navo besteden aan hun defensie (de kosten die Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk maken voor hun kernwapens worden niet meegerekend). Let wel, hier wordt dus alleen uitgegaan van de geroemde Europese solidariteit en niet van de 2 procent bbp die ons land heeft toegezegd aan de Navo. Zou dit laatste een totaal ongehoord uitgangspunt zijn? Het werd alvast niet aangewend.

Politieke keuzes

De studie heeft het voordeel aan te tonen wat zoal (niet) kan met het huidige budget en wat mogelijk wordt met een normaal Europees budget. Het geeft de mogelijkheid aan de politiek om een keuze te maken. Nagaan in hoeverre politieke doelstellingen kunnen worden bewaarheid is de essentie van een politiek beleid. Uiteraard moeten nu verdere studies volgen.

Gaat het in dit rapport om business as ­usual, zoals eveneens wordt aangehaald in de analyse van deze krant? Integendeel. Het rapport vermeldt zeer duidelijk dat zelfs in een scenario waarbij het budget vanaf 2017 toeneemt – tijdens de volgende regeerperiode dus – er niettemin nu al zeer harde beslissingen en maatregelen moeten worden genomen om Defensie leefbaar te houden. In een benadering die schril afsteekt met business as usual stelt de legertop voor dat de defensiestaf het voortaan met de helft van zijn personeel moet doen, dat het onderhoud van domeinen en infrastructuur wordt uitbesteed (met een personeelreductie van 60 procent), dat 35 procent van de kwartieren moet worden gesloten, het militair hospitaal grondig hervormd en een aantal van de A109 helikopters afgestoten.

Drastische aanpak

De vorige hervormingsplannen om Defensie kleiner maar gezonder te maken, laten nu weinig keuze over. Geen enkel ‘strategisch plan’ kon worden gerealiseerd, omdat het politiek toegezegde budget niet volgde. Het sneuvelde veelal bij de eerstvolgende budgetcontrole. Dit verklaart waarom de legertop ditmaal onomwonden pleit voor een drastische en onverwijlde aanpak. Misschien is het aangewezen om ook op politiek vlak ongewone maatregelen te nemen door voortaan een programmawet te koppelen aan een legerhervorming. Dit geeft allicht iets meer budgettaire garanties.

Ten slotte wordt in het artikel de verleiding niet weerstaan om een en ander te reduceren tot een personenkwestie – Pieter De Crem versus Steven Vandeput – om vervolgens een zwartepiet aan te duiden: de legertop. Dat is niet zo fair.